Op dinsdag 29 maart zijn we onder leiding van een aantal faunabeheerders op pad geweest om ganzeneieren te rapen. Een dag waarop hard gewerkt moest worden, en waarbij gepraat werd over de problematiek en hoe wij als OZZ zouden kunnen bijdragen aan de oplossing. Ellen Mookhoek verzamelde er een flinke emmer eieren en schreef op haar blog een verslag met een recept.
Gister had ik een topdag: zon, natuur en hard werken. Helemaal aan mij besteed. De dag begon aan een koffietafel op een kantoor in Noord-Holland. Het gezelschap bestond uit faunabeheerders en helpers. Met een paar snelle bootjes voeren we naar een moerassig eilandje vol riet. Het eilandje lag in een meer bezaaid met soortgelijke eilandjes. Verdord riet, blauwe hemel, speigelend water – best wel het paradijs.
Er zong een rietgors, nauwelijks hoorbaar. Overstemd door tientallen grauwe ganzen. Tien jaar geleden kwamen de eerste grauwe ganzen naar dit gebied. Geen probleem, leuk biodivers. In het riet maken ze hun nesten, een ideaal hotel. En de graslanden, een vleugelslag van hun nesten verwijderd, zijn het perfecte ganzenrestaurant. Ieder jaar komen er meer grauwe ganzen bij. Inmiddels zoveel dat de roerdompen en rietgorsen zich minder welkom voelen in de natuurreservaten.
Om de groei van het aantal ganzen af te remmen worden de ganzeneieren geprikt of geraapt. Dat was het werk van de dag. Als dank mocht ik een emmertje eieren meenemen.
Interessant om te zien hoe een bebroed ei er van binnen uitziet. Mooi. Heel bijzonder dat een ei alles in zich heeft om bloedvaten aan te leggen en een klein wezentje te produceren. Maar omdat ik een omelet met ganzenembryo niet aantrekkelijk vind, heb ik ook geleerd hoe je een bebroed ei van een onbebroed ei onderscheidt.
Een onbebroed ei zakt naar de bodem als je dat in het water gooit. Dan ben je het kwijt, dus met je hand er onder in het water leggen. Drijft-ie, dan is ie bebroed. Blijft het ei onderwater horizontaal op je hand liggen? Geschikt voor een zacht gekookt eitje.
Hoewel, niet eitje, maar ei. Eigenlijk XL ei en tja een zacht gekookt ganzenei is lekker, maar een beetje veel. Mijn zoon en ik hebben manmoedig doorgegeten, bij zo veel lekker eigeel is het ook moeilijk om je in te houden. Mijn man is wat verstandiger, die meldde na twee derde ganzenei dat hij het gevoel had 2 eieren gegeten te hebben en dat hij dat wel genoeg vond voor een doordeweekse ochtend. Een pot earl grey thee later voelde ik me weer wat beter. Ik had goed kennis gemaakt met het wezen van het ganzenei: vol van smaak en XL.
Een bevriende culi columniste tipte mij over het succes van ganzeneieren in pannenkoeken. Een paar stapels pannenkoeken en heel tevreden kinderen en buren later heb ik het ultieme pannenkoeken-van-ganzenei recept te pakken.
15 heel lekkere pannenkoeken, medium in doorsnede en dikte.
Doe een pond gebuild tarwe meel in een ruime kom, voeg 1 teaspoon fijn zout toe, maak een kuil (met bijna 250 gr eiwit en
-geel kom je niet toe met een kuiltje) in het meel en stort daarin 2 ganzeneieren. De ganzeneieren breek je stuk voor stuk in een aparte kom, zodat een eventueel toch bebroed ei het meel niet verpest. (Zo deden huisvrouwen dat generaties lang. Toen er nog geen bio-industrie was, waar geen ruimte is om te paren en, lekker makkelijk, de eieren nooit bebroed zijn.)
Giet nog een scheut volle melk bij de eieren in de kuil en neem een grote garde om de eieren en de melk voorzichtig te klutsen. Doe steeds wat melk in het midden van de schaal en roer vanuit het midden totdat je een liter melk gebruikt hebt en alle bloem is opgenomen in het geheel. Laat het beslag een half uur rusten, het wordt dan dikker. Klop nog even op en bak in 2 pannen een stapel pannenkoeken. Voor de gelegenheid bakte ik mijn pannenkoeken (ik word gek van die middelste N) weer eens in de boter. Dat is meer werk dan in olie, maar wel heel lekker. Omdat ik soms toch wat verbrande boter had veegde ik mijn pan tussendoor schoon met een lapje.
lees meer van Ellens verhalen op haar Moestuin blog