Op woensdag 20 april zijn we voor de tweede maal met iemand van staatsbosbeheer op pad geweest om ganzeneieren te rapen, deze keer in Schardam. Hard zwoegen tussen het riet en in de brandende zon, maar leerzaam en niet voor niets: met 53 eieren (meer paste er niet in mijn tas) en een zwaangans ging ik huiswaarts.
Twee weken eerder waren er op deze plek ruim 1000 eieren geraapt… alleen was er voor deze eieren geen afnemer en verdwenen ze zo in de plomp. In totaal zijn er vorig jaar 54.000 eieren geraapt in Nederland, die allemaal een dergelijk lot tegemoet gingen. Wij raapten zo’n 250 eieren (uit ruim 50 nesten), waarvan een klein deel bebroed en dus niet geschikt voor consumptie was. Meer dan 53 kreeg ik er niet in mijn tas, maar meer dan dat had ik er waarschijnlijk ook niet direct kunnen kwijtraken (laat staan zelf opmaken). Een ganzenei is gelijk aan 2-3 kippeneieren. Eet er een bij je ontbijt en je zit tot de lunch vol.
En dat is meteen een belangrijke vraag: stel, we zouden die 54.000 eieren op het bord van de consument willen krijgen, hoe organiseer je zoiets? Twintig eieren raak je wel kwijt voor een euro per stuk, maar met 1000 eieren moet je een serieuze afnemer hebben… Terwijl het een echt eerlijk (en heerlijk!) product is – meer ‘vrije uitloop’ dan dit zul je niet vinden.
Behalve de eieren vonden we ook een gans die, in tegenstelling tot alle wilde ganzen, op zijn nest bleef zitten en ging blazen. Het bleek een zwaangans, die van nature niet in Europa voorkomt. Waarschijnlijk was hij ontsnapt uit een ganzenhouderij. Om te voorkomen dat deze zich nog verder verspreidt moest hij afgemaakt worden… Niet leuk, maar het hoort (net zo goed als het rapen van de bebroede eieren) nu eenmaal bij het faunabeheer. Gans is bovendien prachtig wild vlees met veel smaak, dus heb ik de gans meegenomen om thuis schoon te maken en in te vriezen.
Naast het rapen praatten we ook over de rol die OZZ en Slow Food zouden kunnen spelen in het creeeren van de markt voor ganzeneieren, en ook ganzenvlees. Het rapen van de ganzeneieren alleen is namelijk niet genoeg: om de plaag effectief te kunnen bestrijden zullen er ook ganzen gevangen moeten worden. Nu is de markt voor deze twee mooie natuurproducten vrijwel niet bestaand, terwijl het beiden kwalitatief hoogwaardige, eerlijke producten zijn. Echt Slow Food!
Een oplossing hebben we helaas nog niet gevonden, maar er is een begin…
Onderweg sprak ik af met Meneer Wateetons, om hem ook wat van de eieren te geven, en hij schreef er een stukje over op zijn blog: Een megaei hoor er megabij.
Wil jij ook iets doen om ganzeneieren en ganzenvlees op de menukaart te krijgen? Neem dan contact met ons op ([email protected]), zodat we onze krachten kunnen bundelen.
lees meer over ganzeneieren op onze wildpluk wiki!
Pingback: Wilde ganzeneieren | foodstories
Het rapen van eieren is niet effectief. Een ganzenpaar mist ze en gaat ergens anders opnieuw beginnen met een nest. Beter is het de eieren te prikken, dompelen in olie of te schudden en leg ze daarna weer terug. Doe alle eieren op één na. Als er 1 ei uit komt dan blijft het daarbij en de ganzenouders verlaten de andere levenloze eieren en nemen dat éne jong mee. Ze gaan het dan niet ergens anders nog een keer proberen. Dat doen ze wel als alle eieren worden vernield.