Meegeweest met de “eten uit de natuur” excursie van Slow Food Convivium Amsterdam gegeven door Carla de Bruijn van IVN Amstelveen. Het was een stralende dag de 28ste juni jl. Gewandeld bij het gebouw van de IVN Amstelveen. Eigenlijk kan je overal, waar natuur is, een wildwandeling houden. Altijd leuk om een excursie te doen met een natuurgids van de IVN. Ze kunnen goed vertellen, weten veel en bij de excursies “eten uit de natuur” hebben ze, voor zover ik het heb meegemaakt, altijd wat te proeven om de natuurbelevening nog intenser te maken. Zeg maar: aan den lijve ondervinden. En …. je hoeft alleen een kleine bijdrage te betalen.
Ik heb weer veel bijgeleerd. Bijvoorbeeld hoe je herkent dat er met bestrijdingsmiddel is gespoten. Je kan het aan de rare groei zien. Het zijn groeimiddelen, de plant groeit zich als het ware dood. Een leuke tip voor smeerwortel: even in azijn met zout leggen en dan door een beslagje halen en frituren. Ga ik zeker proberen. Carla legde uit waarom je bloemen op een zonnige dag moet plukken. De geur (=smaak) is een lokmiddel voor bijen. De insekten zijn er niet als het regent dus schakelen de planten dan de geur uit.
gal van de rozenmosgalwesp
Hondsdraf in tomatensaus ga ik zeker ook eens proberen. Rozenbottels werden vroeger in de volksmond krabbekont genoemd. Dat hadden de vruchten te danken aan de fijne haartjes bij de pitjes. Niet eetbaar maar wel een mooi plaatje, we kwamen een gal van een rozenmosgalwesp tegen. Dat is een woekering van de plant veroorzaakt door een parasiet, in dit geval een insekt, die haar eitjes daar heeft gelegd.
Carla is een fervent geleitjes maker. Aan het eind had ze er wel 30 te proeven en iedereen mocht één potje uitzoeken om mee naar huis te nemen. Ze heeft een systeem ontwikkeld om het sap te zeven voor je er gelei van maakt. Je bouwt een toren van drie filters. De bovenste een keukenzeef, daar onder een kaasdoek en dan een koffiefilter om de meest fijne deeltjes weg te filteren.
gelderse roos
Toevallig was er een Russische dame mee. Carla vertelde dat de bessen van de Gelderse Roos eetbaar maar niet lekker zijn. Deze dame sprak dat tegen, in Rusland is het een delicatesse. Een acquired taste. Toch maar eens proberen. De Gelderse Roos was niet bij de geleitjes te vinden wellicht een volgende keer? De meest bijzondere en lekkerste vond ik Lindenbloesem, Mahoniabes, Moerasspirea en Waldstroo.
Roel van Kollem
Leuk verslag, zo steken wij er ook nog wat van op. Jammer dat ik die wandeling heb gemist, ik ga het in de gaten houden vanaf nu. En ik ben nu ook nieuwsgierig naar de compote van de Gelderse Roos!
Weet niet of het me dit jaar gaat lukken. Heb net moerasspirea verwerkt tot olie en door honing. Wil er nog een cake mee bakken. Verder moeten de groene walnoten in zoetzuur en ketchup nog worden afgemaakt.
Ik bedoelde dat ik zelf de bessen van de Gelderse Roos maar eens moet gaan plukken. Een aroma dat het midden houdt tussen zweetvoeten en hondenpoep, maar wel een delicatesse in het oostblok, dat maakt me nieuwsgierig. Maar ik begrijp wat je bedoelt, ik heb net kilo’s wild fruit lopen verwerken, en als ik eraan denk dat het over 2 weken waarschijnlijk al bramentijd is, laat ik de Gelderse Roos ook maar even hangen.