Kornoelje

Van sommige bessen weten maar weinig mensen dat ze eetbaar zijn. Soms terecht, omdat ze gewoon niet zo lekker zijn, of moeilijk in iets lekkers te veranderen. Maar soms lijkt het ook haast onbegrijpelijk, als ze lekker, makkelijk te oogsten en bijna overal te vinden zijn. De gele Kornoelje valt wat mij betreft in die laatste categorie. Wat een heerlijk vruchtje! Een tikkeltje zuur, zo vers van de boom, maar in de keuken kun je er de lekkerste dingen mee maken…

De zwarte besjes van de rode kornoelje

De naamgeving van Kornoeljes is (voor de wildplukker althans) soms wat verwarrend. Er zijn een aantal soorten, waarvan de Gele Kornoelje en de Rode Kornoelje de meest voorkomende zijn. De Rode Kornoelje is giftig (of in elk geval oneetbaar), en de Gele Kornoelje eetbaar. Maar de vruchten van de Gele Kornoelje zijn helderrood, terwijl die van de Rode Kornoelje (hiernaast afgebeeld) zwart zijn. De Rode Kornoelje heet zo omdat hij helderrode takjes heeft, de Gele Kornoelje heet zo omdat hij in het voorjaar gele bloesem heeft. Snapt u het nog? Gelukkig zijn de vruchtjes niet te verwisselen: je moet de helder- tot donkerrode, kersachtige vruchtjes hebben. Ze hebben een langwerpige harde pit (met hele mooie ribbels over de lengte) en hun smaak doet denken aan die van aalbessen. De meeste rijpe vruchtjes (diep bordeaux rood) liggen vaak al op de grond, maar gelukkig rijpen ze nog redelijk goed na. Pluk de donkerste vruchtjes en laat ze een enkele dagen in een schaal staan. Als je de vruchtjes wilt ontpitten (met de hand of met een olijf- of kersen ontpitter) kun je dat beter doen voordat je ze laat narijpen, als het vruchtvlees nog een beetje stevig is. Het narijpen maakt ze zacht en zoeter. Je kunt ook gewoon zoveel mogelijk plukken en thuis sorteren. De meest rijpe gebruik je direct voor jam, sap of gelei, de iets minder rijpe kun je nog wat na laten rijpen, en de echt onrijpe kun je (net als Sleepruimen) inleggen in het zout om er heerlijke ‘rode olijven’ van te maken.

Een van de lekkerste manieren om Kornoeljes te verwerken vind ik confijten. Wanneer je de (ontpitte) vruchtjes zorgvuldig confijt en daarna droogt, zijn het niet alleen qua uiterlijk maar ook qua smaak net cranberries. Maar dan zelf geplukt en nog lekkerder ook!