Met een overvloed aan relatief smakeloze, slagroom- en suikerbehoevende aardbeien in onze supermarkt zijn bosaardbeien soms een bijna goddelijk lekkere traktatie… maar niet altijd. Soms zijn de kleine bosaardbeitjes waterig en smakeloos, soms zelfs vies. Er zijn mensen die daardoor zelfs denken dat Nederlandse bosaardbeien helemaal nooit lekker zijn. Maar niets is minder waar, ze vergissen zich namelijk.
Want voor de ongetrainde wildplukker lijkt de bosaardbei wel verdacht veel op de schijnaarbei. Allebei zijn het kruipplantjes met kleine aardbeitjes, en als hij vrucht draagt moet je erg opletten om ze van elkaar te onderscheiden.
De schijnaardbei is als sierplant uit Zuidoost-Azië geimporteerd, kwam 50 jaar geleden nog nauwelijks in het wild voor in Nederland. Inmiddels is hij vrij algemeen, en een doorn in het oog van de mensen die van bosaarbeitjes houden. Waarom zou je ook eigenlijk smakeloze schijnaarbeien importeren als je heerlijke échte aardbeien hebt? Mijn tuin komt hij niet in, in elk geval.
Daarmee ben je er nog steeds niet als wildplukker, want je wilt gewoon lekkere aardbeien! De makkelijkste manier is gewoon om ze te proeven (schijnaardbeien zijn vies maar niet giftig). Als je beter kijkt zijn de verschillen ook duidelijk genoeg: de schijnaarbei staat meer omhoog aan relatief korte stengeltjes, terwijl de bosaardbei net als de gewone aardbei hangt. Het duidelijkste verschil aan de vruchten zijn vooral de kroontjes. Waar het kroontje bij de bosaardbei gevormd wordt door vijf kleine puntige kelkblaadjes, heeft de schijnaardbei daaronder nog een extra laag met veel grotere, handvormige kelkbladeren.
De schijnaardbei, let op de grote, tweede laag kelkbladen (zichtbaar bij het meest linker schijnaardbeitje)
De echte bosaardbei, met langere stengels en een klein, enkelvoudig kroontje
Eerder in het jaar kun je ook letten op de bloempjes. Die van de schijnaardbei zijn geel, in tegenstelling tot die van de echte bosaardbei die net als gewone aarbeien wit zijn. Die met gele bloempjes mag u er van mij uittrekken! En wilde verhalen over oneetbare nederlandse bosaardbeien, of dat je op de vorm van de vrucht moet letten kunnen dus voorgoed naar het land der fabelen.
Zijn ze al opgenomen in de wildplukwijzer, de vindplaatsen van die echte bosaardbei?
Nog niet, maar we zijn bezig met een nieuwe versie van de website die ook doorzoekbaar is, met een koppeling naar de wildpluk wiki. Tot die tijd geeft dit kaartje ook een heel aardig beeld.
Mijn hond is dol op de schijnaardbij. Ik lees hier dat hij nietgiftig is