Zuring: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Zuring behoort tot de familie van de duizendknopen. Alle planten uit deze familie zijn te herkennen aan het vliezige tuitje rondom de stengel dat bij ieder blad als een soort steunblaadje dient. | Zuring behoort tot de familie van de duizendknopen. Alle planten uit deze familie zijn te herkennen aan het vliezige tuitje rondom de stengel dat bij ieder blad als een soort steunblaadje dient. | ||
De meeste soorten zijn met ondergrondse knoppen overblijvend. De bloemen zijn niet erg opvallend met hun groene bloembekleedsels die soms rood kunnen aanlopen. Deze bloemdekbladeren groeien na de bloei uit tot vruchtkleppen waarin de nootjes verstopt zijn. Veel soorten zijn tweehuizig. Ze hebben dus aparte planten met vrouwelijke en mannelijke bloemen. | De meeste soorten zijn met ondergrondse knoppen overblijvend. De bloemen zijn niet erg opvallend met hun groene bloembekleedsels die soms rood kunnen aanlopen. Deze bloemdekbladeren groeien na de bloei uit tot vruchtkleppen waarin de nootjes verstopt zijn. Veel soorten zijn tweehuizig. Ze hebben dus aparte planten met vrouwelijke en mannelijke bloemen. | ||
De bloemen worden bij hun bestuiving geholpen door de wind. De verspreiding van de vruchten kan bevorderd worden door de wind omdat de vruchtkleppen brede vleugels hebben. Bij sommige soorten zijn er haakjes die aan de vacht van dieren blijven klitten of met lucht gevulde knobbels zodat op het water blijven drijven. | De bloemen worden bij hun bestuiving geholpen door de wind. De verspreiding van de vruchten kan bevorderd worden door de wind omdat de vruchtkleppen brede vleugels hebben. Bij sommige soorten zijn er haakjes die aan de vacht van dieren blijven klitten of met lucht gevulde knobbels zodat ze op het water blijven drijven. | ||
De meeste soorten zijn zeer algemeen, behalve de paardenzuring die enkele tientallen jaren geleden uit ons land is verdwenen. De geoorde zuring komt alleen langs de grote rivieren en op spoordijken voor. De schapenzuring prefereert schrale grond. De overige soorten houden veel meer van voedselrijke bodems of staan in graslanden. | De meeste soorten zijn zeer algemeen, behalve de paardenzuring die enkele tientallen jaren geleden uit ons land is verdwenen. De geoorde zuring komt alleen langs de grote rivieren en op spoordijken voor. De schapenzuring prefereert schrale grond. De overige soorten houden veel meer van voedselrijke bodems of staan in graslanden. | ||
Versie van 5 apr 2016 16:04
Zuringsoorten
Het geslacht Rumex omvat in Nederland 13 soorten. Deze worden niet allemaal gebruikt omdat sommige soorten te ruige bladeren hebben. De aantrekkelijkste soorten zijn schapenzuring (R. acetosella), krulzuring (R. crispus), geoorde zuring (R.thryrsiflorus), veldzuring (R.acetosa) en paardenzuring (R.aquaticus). De tuinzuring (R.rugosus) komt verwilderd voor evenals de spinaziezuring (R.patientia).
Kenmerken en voorkomen
Zuring behoort tot de familie van de duizendknopen. Alle planten uit deze familie zijn te herkennen aan het vliezige tuitje rondom de stengel dat bij ieder blad als een soort steunblaadje dient. De meeste soorten zijn met ondergrondse knoppen overblijvend. De bloemen zijn niet erg opvallend met hun groene bloembekleedsels die soms rood kunnen aanlopen. Deze bloemdekbladeren groeien na de bloei uit tot vruchtkleppen waarin de nootjes verstopt zijn. Veel soorten zijn tweehuizig. Ze hebben dus aparte planten met vrouwelijke en mannelijke bloemen. De bloemen worden bij hun bestuiving geholpen door de wind. De verspreiding van de vruchten kan bevorderd worden door de wind omdat de vruchtkleppen brede vleugels hebben. Bij sommige soorten zijn er haakjes die aan de vacht van dieren blijven klitten of met lucht gevulde knobbels zodat ze op het water blijven drijven. De meeste soorten zijn zeer algemeen, behalve de paardenzuring die enkele tientallen jaren geleden uit ons land is verdwenen. De geoorde zuring komt alleen langs de grote rivieren en op spoordijken voor. De schapenzuring prefereert schrale grond. De overige soorten houden veel meer van voedselrijke bodems of staan in graslanden.
Gebruikstoepassingen
Zuring bevat oxaalzuur waardoor de groenten niet te vaak en te veel gegeten kan worden. Het zuur onttrekt calcium aan het lichaam waardoor de botten verzwakken. Vroeger was het groen van de jonge bladeren na een lange winter een belangrijke bron van vitamine C. De jonge bladeren kan men met ander groen verwerken in een fris zure salade of in een lentesoep. Tuinzuring verwant met de geoorde zuring en spinaziezuring verwant aan de krulzuring zijn ouderwetse groentes. De zaden van de veldzuring werden als antiwormmiddel gebruikt. Overgiet een handvol met kokend water.
Leuke weetjes
De vruchten van zuring zijn een belangrijke voedselbron voor vogels als de kneu en ringmus.
Recepten
Een traditionele toepassing van veldzuring (ook wel zurkel genoemd in het vlaams/zeeuws)
Paling in 't groen
voor 4 personen
Ingrediënten:
- 1 kg paling
- 3 sjalotjes
- 2 glazen witte wijn
- 200 gram zuring
- 200 gram zevenblad (of spinazie)
- 200 gram kervel
- 100 gram waterkers
- 1 laurierblad
- 1 takje verse thijm
- 2 blaadjes salie
- 1 knoflookteen
- boter
- peper & zout
Was de zuring samen met de andere bladgroenten en snij ze fijn. Snipper de sjalotjes en zet ze in een pan met ruim boter aan. Snij de paling in moten en bak deze in de boter met sjalotjes. Blus de sjalotjes en paling met witte wijn en voeg de gesneden bladgroenten toe. Hak de knoflookteen fijn en voeg toe, samen met het laurierblad, de thijm en salie. Laat het geheel 10-15 minuten stoven (tot de paling beetgaar is) en breng op smaak met peper en zout.