Bosbes
De blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus) is een dwergstruikje van 15 tot 60 cm hoog. Hij houdt niet van kalkhoudende grond maar past zich beter aan op een vochtige, zure bodem. De blauwe bosbes groeit voornamelijk in open bossen, op heide en veen in de gematigde en subarctische gebieden in de wereld. De stengels ontspringen uit een wijdverspreid wortelstelsel met wortelstok. De kantige twijgen zijn groen. De bladeren zijn lichtgroen, eirond tot elliptisch en hebben een zwak gezaagde rand. Ze zijn 1-3 cm lang. De bladeren vallen af in de late herfst. Hierbij worden ze eerst geelbruin; maar op sommige plaatsen kunnen ze oranje of rood kleuren.
De ballonvormige bloemen zijn roze en hebben een groene waas. De bloemen zijn met hun open einde naar beneden gericht. De bloeitijd is van april tot juni, met soms een tweede bloei in de herfst. Kort na het uitbloeien van de roze, bolronde bloemen ontstaan er op stengels, ouder dan 3 jaar, zwartblauwe bessen, bedekt met een waas. Elke bes kan tot 40 zaadjes bevatten.
Toepassingen
De bessen, rauw of gekookt, smaken zoet en bevatten een hoge gehalte aan vitamine C. Gebruikt de bessen voor jam of voor sap. De vruchten kunnen worden gedroogd en als krenten worden gebruikt. Van de bladeren kan thee worden gezet.
Geneeskrachtige toepassingen
Gedroogde bladeren werden voor allerlei verschillende behandelingen gebruikt. De bladeren moeten vroeg in de herfst worden verzameld, waarbij alleen de groene bladeren moeten worden gekozen. Deze moeten dan boven een klein vuur worden gedroogd. De bladeren mogen niet meer dan drie weken achter elkaar worden gebruikt. Thee gemaakt van de gedroogde bladeren is sterk bloedstelpend, werkt bevorderend voor urineafscheiding, werkt versterkend en is antiseptisch. Een aftreksel van de bladeren wordt plaatselijk gebruikt voor zweren. Verse vruchten hebben een lichtlaxerende werking, maar indien gedroogd werkt het bloedstelpend. Bij maagklachten kan een extract van de vrucht worden gebruikt.
- Bessen > Sa, Ja, Si
- Blad > Th
Verzamelen: mei-augustus