Hop: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 21: | Regel 21: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
*''Vrij naar: Antonio Carluccio "goes wild". ISBN 90 4390 381 7. (één van de betere boeken over lekker eten uit het wild.)'' | *''Vrij naar: Antonio Carluccio "goes wild". ISBN 90 4390 381 7. (één van de betere boeken over lekker eten uit het wild.)'' | ||
<br/> | |||
'''Verzamelen: augustus-september''' | '''Verzamelen: augustus-september''' | ||
Versie van 12 feb 2012 11:47
Hop (Humulus lupulus) is een kruidachtige linksom windende klimplant en één van de snelst groeiende planten in het plantenrijk. Hij haalt gemiddeld een groeisnelheid van 10 cm per dag. Zijn maximale hoogte is een meter of acht. Een hopplant kan zo'n 12 tot 20 jaar oud worden. De grote overstaande bladeren hebben drie tot vijf lobben en gezaagde randen. De mannelijke en vrouwelijke bloemen groeien op verschillende planten. De vrouwelijke bloemen, die in augustus/september groeien, zijn bleek geel-groene kegeltjes met papierachtige schutblaadjes. Hop groeit in heggen en struikgewas.
Toepassingen
Bladeren & jonge scheuten
De jonge bladeren en scheuten kunnen tot eind mei worden gebruikt en aan salades worden toegevoegd. Wilde hopscheuten zijn in tegenstelling tot de (bijzonder kostbare) gecultiveerde hopscheuten sterker van smaak, en paars/groen in plaats van roomwit. Commercieel verhandelde hopscheuten worden in het donker onder plastic gekweekt en hebben een licht nootachtige smaak, wilde hopscheuten hebben een aangenaam bittere smaak. Van de bladeren kan ook thee gezet worden.
Verzamelen: maart-april
Bloemen
De hopbellen (vrouwelijke bloemen) kunnen gedroogd en tot poeder vermalen worden gebruikt in bijvoorbeeld brood. Gebruik hierbij wel kleine hoeveelheden, want wilde hop kan behoorlijk bitter zijn, een heel klein beetje is vaak al genoeg voor een heerlijke smaaktoevoeging. De hopbellen moeten aan de plant al enigzins gedroogd zijn, en terugveren wanneer je erin knijpt. De hopbellen zijn ook een belangrijk ingrediënt voor bier, hoewel de wilde variant over het algemeen vele malen bitterder is dan de gecultiveerde variant, en het dus lastig in te schatten is in welke hoeveelheid je het dient te gebruiken.
Recept
Hopscheutenomelet
- 200 gr hopscheuten (de groene uitlopers)
- 4 eetlepels goede olijfolie
- 5 grote eieren
- 20 gr geraspte parmezaanse kaas
- zout en peper naar smaak
Was de hopscheuten en laat ze goed uitlekken. Verhit de olie in een koekenpan van ongeveer 20 cm en doe de hopscheuten in de pan. Bak ze op matig vuur een paar minuten tot ze zacht worden. Klop de eieren met de parmezaanse kaas en het peper en zout. Zet het vuur iets hoger en giet het eiermengsel er bij. Bak de omelet aan de ene kant goudbruin. Laat vervolgens de omelet op een bord glijden en doe de pan omgekeerd op het bord. Draai dan het hele zaakje in één snelle beweging om. Bak vervolgens de andere kant snel goudbruin, zonder de binnenkant droog te laten worden. Serveer, in punten gesneden, warm of koud.
- Vrij naar: Antonio Carluccio "goes wild". ISBN 90 4390 381 7. (één van de betere boeken over lekker eten uit het wild.)
Verzamelen: augustus-september
Foto's
-
Oude hopranken van voorgaande jaren (9 april)
-
Jonge hopranken (9 april)
-
Wilde hopscheuten