Perzikkruid: verschil tussen versies

Huidige versie van 8 aug 2019 om 20:36

Perzikkruid

De duizendknoopfamilie waartoe perzikkruid behoort, bevat enkele verwante soorten die nogal op elkaar lijken en die veelal op dezelfde plaatsen voorkomen. Perzikkruid (Persicaria maculosa) heeft de bloemen in aren staan die compact zijn en niet erg groot, maximaal 4 cm. Het meest onderscheidende kenmerk is de beharing aan de rand van het tuitje. Bij perzikkruid lopen de nerven van het vliezige tuitje door zodat ze duidelijk boven de rand uitsteken. Beklierde duizendknoop (P.lapathifolia) lijkt het meest op perzikkruid maar heeft een tuitje zonder haren of hoogstens hele kleine uitstekende haren. Adderwortel (P.distorta) heeft de aar op een lange stengel staan en de bladeren zijn ook groter. Andere soorten zoals waterpeper (P.hydropiper), zachte duizendknoop (P.mitis) en kleine duizendknoop (P.minor) hebben allemaal een aar die veel ijler is. De bloemen van alle soorten variëren van wit-roze tot roze-groen. Die van perzikkruid hebben de kleur van perziken.

Voorkomen

Perzikkruid is overal in Nederland te vinden vooral op omgewerkte grond, in open bermen, op braakliggende terreinen, rondom bomen en ook

zomaar op straat als het een voedselrijke, vochtige en verstoorde plaats is. De bloei is van juni tot in de herfst, daarna sterven de planten af om plaats te maken voor een nieuwe generatie het volgende jaar.

Het blad vertoont vaak een donkere vlek, maculosa betekent gevlekt. Dat kenmerk hebben sommige andere soorten soms ook. De plant kan ook wortelen op de onderste knopen.

Gebruik

Vroeger werd fijngehakt blad voor uiteenlopende kwalen gebruikt: ter verkoeling van open wonden, tegen aambeien, nierstenen en maagaandoeningen. Het was een van de wilde planten waarmee schapenwol geverfd werd voor het verkrijgen van een geelgroene kleur. Perzikkruid is te verwerken in kroketten van wilde planten evenals in soepen.

Leuke weetjes

Vroeger dacht men dat de donkere vlekken op de bladeren bloeddruppels van Christus waren en werd de plant dan ook Jesusgras genoemd. Perzikkruid en andere duizendknoop-soorten zijn vaak rood aangelopen, zeker in een jong stadium. Reden om deze planten roodbeen te noemen.

Recept

Perzikkruidthee

Trek thee van alle groene delen van de plant in kokend water. Deze niet heel smaakvolle thee is een remedie tegen kiespijn en keelontstekingen en allerlei maagproblemen.

Bron: mens-en-gezondheid.infonu.nl

Wilde kroketten van bermgroenten

Een mengsel van melde, speenkruid, smeerwortel, berenklauw, Brave Hendrik, perzikkruid, pastinakenblad, hondsdraf is lekker, maar ook andere soortenmengsels zijn te gebruiken. Gebruik 5 tot 10 soorten, als ze te vinden zijn.

De planten wassen, fijnhakken en kort smoren in boter of olie. Dezelfde hoeveelheid aan gekookte aardappelen, of puree, wat meel, geweekte havervlokken, eieren en zout erdoor roeren en kroketten van vormen. Door paneermeel rollen en bakken in hete olie.

Bron: etenuitdenatuur.nl

Jong blad in de salade en als groente.
Zaden ook eetbaar.

Verzamelen: april-mei

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 ==Perzikkruid==
+[[Bestand:Zachte_duizendknoop.JPG|thumb|300px|right|Zachte duizendknoop op een stoep in Amsterdam]]
 De duizendknoopfamilie waartoe perzikkruid behoort, bevat enkele verwante soorten die nogal op elkaar lijken en die veelal op dezelfde plaatsen voorkomen.
 Perzikkruid (Persicaria maculosa) heeft de bloemen in aren staan die compact zijn en niet erg groot, maximaal 4 cm. Het meest onderscheidende kenmerk is de beharing aan de rand van het tuitje. Bij perzikkruid lopen de nerven van het vliezige tuitje door zodat ze duidelijk boven de rand uitsteken. Beklierde duizendknoop (P.lapathifolia) lijkt het meest op perzikkruid maar heeft een tuitje zonder haren of hoogstens hele kleine uitstekende haren.
@@ Regel 5: / Regel 6: @@
 ==Voorkomen==
-Perzikkruid is overal in Nederland te vinden vooral op omgewerkte grond, in open bermen, op braakliggende terreinen, rondom bomen en ook zomaar op straat als het een voedselrijke, vochtige en verstoorde plaats is. De bloei is van juni tot in de herfst, daarna sterven de planten af om plaats te maken voor een nieuwe generatie van het volgende jaar.
+Perzikkruid is overal in Nederland te vinden vooral op omgewerkte grond, in open bermen, op braakliggende terreinen, rondom bomen en ook [[Bestand:Perzikkruid.jpg|thumb|300px|right|Perzikkruid]]zomaar op straat als het een voedselrijke, vochtige en verstoorde plaats is. De bloei is van juni tot in de herfst, daarna sterven de planten af om plaats te maken voor een nieuwe generatie het volgende jaar.
 Het blad vertoont vaak een donkere vlek, maculosa betekent gevlekt. Dat kenmerk hebben sommige andere soorten soms ook.
 De plant kan ook wortelen op de onderste knopen.
@@ Regel 22: / Regel 23: @@
 Trek thee van alle groene delen van de plant in kokend water. Deze niet heel smaakvolle thee is een remedie tegen kiespijn en keelontstekingen en allerlei maagproblemen.
 Bron: mens-en-gezondheid.infonu.nl
+[[Bestand:Tuitjes_perzikkruid.JPG|thumb|300px|right|De vliezige tuitjes van perzikkruid]]
 ''Wilde kroketten van bermgroenten''
@@ Regel 30: / Regel 33: @@
 De planten wassen, fijnhakken en kort smoren in boter of olie. Dezelfde hoeveelheid aan gekookte aardappelen, of puree, wat meel, geweekte havervlokken, eieren en zout erdoor roeren en kroketten van vormen. Door paneermeel rollen en bakken in hete olie.
 Bron: etenuitdenatuur.nl