Afgelopen weekend hebben we onder leiding van professioneel zeewiersnijder Jan Kruijsse zeewier gezocht langs de oevers van de Oosterschelde bij Neeltje Jans. Overal in Nederland kwam de regen met bakken uit de lucht, maar wij hadden perfect weer: een stevige wind, aangename temperatuur en een stralende zon die werd afgewisseld met schitterende wolkenformaties. En verschrikkelijk veel lekkers aan onze voeten!
Jan Kruijsse snijdt commercieel alleen knotswier en blaaswier. Hoewel deze net als alle andere zeewier in Nederland eetbaar/niet giftig is (op blauwalg na, zal de purist zeggen), verkoopt hij ze niet voor consumptie gebruikt maar als verpakkingsmateriaal voor oesters (organisch bubbeltjesplastic) of decoratie. Gek eigenlijk, want zeewier wordt steeds meer gegeten in Nederland, super duurzaam (want zouttolerant) en heel erg gezond. Maar bijna alles wat je in de supermarkt in Nederland koopt komt uit Japan, soms Bretagne. Wij ontdekten dat op één enkele plek in de Oosterschelde alleen al 8 verschillende soorten te vinden waren, genoeg voor een overheerlijke Japans getinte maaltijd.
Naast de blaas- en knotswier (die gekookt in de soep het lekkerst zijn), vonden we hoorntjeswier, japans bessenwier, wakame (hetzelfde als in de gelijknamige salade van de AH, maar dan niet chemisch groen!), darmwier, iers mos en zeesla. Jan vertelde ons dat het water in de Oosterschelde A kwaliteit is, terwijl veel commercieel verkrijgbare wieren uit B of C water komen. Voldoende geruststelling voor ons om zo vers uit de zee een aantal wieren al te proberen (heerlijk!). Net als de oesters overigens, waar enkele deelnemers maar niet genoeg van leken te krijgen – om 11 uur ’s ochtends…
Het tweede deel van de excursie bestond uit een kleine workshop waar we van de gevonden wieren een aantal gerechten gingen bereiden. Zo verwerkten we de darmwier en zeesla in verschillende salades, aten we brood met zeeslaboter en wakame en miso soep met zachte tofu en wakame. Met het iers mos wilde we graag carrageenpudding maken, maar doordat we geen recept voor handen hadden resulteerde dat in een epic fail – de melk schiftte volledig zodat we in plaats van pudding verse kaas met iers mos en vanille hadden. Ook niet verkeerd overigens :o)
Thuis werd er door werkgroepslid Roel van Kollem verder ge-experimenteerd met het iers mos en bleek dat we veel te veel hadden gebruikt en het met minder wier wel mooi geleerde. Zo was er eigenlijk nog veel meer om nog mee te experimenteren – deze excursie was een geslaagde eerste kennismaking die later dit jaar zeker nog een vervolg gaat krijgen. En zeker nog een aantal zeer waardevolle nieuwe documenten op de wiki gaat opleveren!
