Op zondag 24 april hebben we met de werkgroep wilde asperges gezocht in de duinen bij Den Haag. Werkgroepslid Wim van Wouw vertelde ons over de omgeving die binnenkort radicaal onder handen genomen zal worden (veel bomen en struiken zullen verdwijnen), en liet ons zien hoe je de wilde asperge en andere eetbare duinplantjes herkent.
Over de naam van de wilde asperge bestaat nogal wat verwarring; in de franse en andere keukens wordt er vaak Vogelmelk mee bedoeld (die we ook vonden). Vogelmelk (Ornithogalum pyrenaicum) is eigenlijk een hyacinthachtige en ziet er beduidend anders uit dan de asperges die wij kennen. De asperges die wij zochten zijn eigenlijk verwilderde echte asperges (Asparagus officinalis), waarvan de mannelijke plant er precies uitziet als de groene asperges die je bij de groenteboer vindt. De besjes van de vrouwelijke plant worden door vogels van de gecultiveerde planten opgegeten en via hun uitwerpselen verspreid. Op de zandgrond in de duinen (langs de gehele nederlandse kust en op een paar van de eilanden) en op sommige plekken in Zuid Limburg vinden deze planten een uitstekende habitat en groeien daardoor goed in het wild.
Wij oogstten zowel de vrouwelijke, dunne scheuten, als de dikkere mannelijke asperges. Echt dikke exemplaren zaten er niet tussen, maar dat kan ook te maken hebben gehad met de droogte. Na een tijdje kreeg iedereen de smaak een beetje te pakken en spotten we steeds meer asperges. Ook ontdekten we dat bij de grotere, doorgeschoten exemplare in het gras of de struiken verstopt vaak ook nog prachtige jonge exemplaren groeien.In de duinen vonden we ook heel erg veel daslook, winterpostelein, rucola, kraailook en vol in bloesem staande kersen- pruimen- en appelboompjes.
We sloten de ochtend af met een broodje op een strandtent en praatten nog wat na.Op de terugweg konden mijn vriendin en ik de verleiding niet weerstaan, en verzamelden we nog zeker een half pond heerlijke asperges… Volgend jaar weer, want ze waren behalve mooi verschrikkelijk lekker!
