Op deze dag was er een gezamenlijk bezoek aan de magnifiek gekleurde, maar nogal tochtige bossen bij ’t Harde georganiseerd. Uitgenodigd waren ook twee mycologen, zwammenkenners, om ons bij te staan. Je zal immers maar een satansboleet in je omelet verwerken? Rob Chrispijn en zijn vriend Herman strooiden rijkelijk met hun kennis en hun verhalen: “Ik zei nog tegen die mensen: ík zou ze niet opeten. Maar toch doen, hè. En ziek dat ze waren, ziek! Nog nooit zulke grauwe gezichten gezien.” Aldus gesterkt stapten wij tussen de beuken door, op zoek naar de bovengrondse groeisels van zwammen.
Het wel of niet plukken van paddestoelen leverde gemengde gevoelens op bij de mycologen. Kwaad kan het niet. “Als je appels plukt van een appelboom is er ook niks aan de hand,” zei Chrispijn. “De paddestoel is de vrucht, zeg maar, het eigenlijke organisme is het mycelium, dat onder de grond zit.” Zelf plukken zij wel en wij mogen het ook, maar zij irriteren zich aan commerciële plukkers. “Duitsers die zakken vol weghalen!” Heksenboleet, dennensponszwam, eekhoorntjesbrood, flink wat zwavelzwammen en wat stropharia’s waren de oogst. Geheel uitgewaaid reisden we naar het Zwolse huis van Tim Vogt, waar het vuur onder de pannen aanging.
Roel van Kollem had al heel wat voorbereid, zodat we vlot aan het proeven konden. De zwavelzwammen werden geblancheerd en gebakken, de boleten en stropharia’s konden meteen in de pan. Allemaal apart, uiteraard, en toch maar met boter – “da’s veel lekkerder, joh!” Van de sponszwam werd soep gemaakt, samen met wat tamme kastanjes. En ondertussen werd er vergaderd. Eerste besluit: we verrijken de naam van de werkgroep met een wat prikkelender titel, Oogsten Zonder Zaaien. Dat geeft armslag, want zo kunnen we nog eens zeevruchten uit de modder gaan spitten, of zelf een hengel uitgooien. En er werden plannen gesmeed voor de toekomst, excursies verzonnen. De Fransen dekken het eerste paardebloemblad in maart toe om de bitterheid terug te dringen, hebben wij ook wilde asperges in Nederland?, we gaan morieljes zoeken in april!, en sint-Jan is de dag dat de wilde kruiden op hun best zijn. Munitie genoeg voor de werkgroep dus. Het is de bedoeling dat wij daar niet alleen over berichten op de website en in het bulletin, maar te zijner tijd ook bijeenkomsten en excursies voor de andere Slow Foodleden over gaan organiseren.
Onno Kleyn
