https://oogstenzonderzaaien.nl/w/api.php?action=feedcontributions&user=82.156.166.172&feedformat=atomWildpluk wiki - Gebruikersbijdragen [nl]2024-03-29T12:09:24ZGebruikersbijdragenMediaWiki 1.30.0https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Klaverzuring&diff=4391Klaverzuring2016-03-31T18:20:42Z<p>82.156.166.172: Verwijst door naar Zuring</p>
<hr />
<div>#REDIRECT [[Zuring]]<br />
Deze pagina bevat nog geen tekst, help ons door dit artikel te starten!<br />
<br />
<br />
*Blad > Sn, Sa, Dr (Bevat veel vit. C Niet teveel gebruiken ivm oxaalzuur)<br />
'''Verzamelen: april-mei, oktober-november'''<br />
<br />
<br />
[[Categorie:April]]<br />
[[Categorie:Mei]]<br />
[[Categorie:Oktober]]<br />
[[Categorie:November]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Geschubde_inktzwam&diff=4335Geschubde inktzwam2016-03-07T12:40:14Z<p>82.156.166.172: </p>
<hr />
<div>[[Bestand:Coprinus comatus.jpg|thumb|200px|Jonge geschubde inktzwammen Foto N.Barbieri]] Geschubde inktzwam (''Coprinus comatus'') is een gemakkelijk herkenbare paddestoel die vaak voorkomt . Hij is bijzonder lekker, mits jong en vers gegeten.<br />
<br />
==Kenmerken==<br />
<br />
De hoed van het jonge exemplaar is ovaal, later klokvormig. Wit met bruinige plekken in het midden. De schubben op de hoed zijn kenmerkend. De steel is wit, hol en 4 tot 20cm lang. De ring is smal en beweegbaar. De plaatjes staan dicht opeen en zijn eerst wit of roze, later zwart. De oudere inktzwam vervloeit tot een zwarte inkt, zodat je vaak alleen de kale steel ziet staan in een plasje drab. De paddestoel groeit van mei tot november, veelal in het gras op losse zanderige grond, vaak langs wegen en dijken, in plantsoenen en tuinen. Ook in de stad zie je deze paddestoel wel in parken en plantsoenen.<br />
<br />
[[Coprinus comatus 2.jpg|thumb|400px|Jonge geschubde inktzwammen Foto N.Barbieri]]<br />
==Verwisselingen==<br />
<br />
De geschubde inktzwam is moeilijk te verwisselen met iets anders: de vorm, de kleur, de schubben en de standplaats zijn onmiskenbaar. Soms wordt de geschubde inktzwam verward met de kale inktzwam (Coprinus atramentarium). Deze inktzwam heeft geen schubben en is giftig indien ze wordt geconsumeerd in combinatie met alcohol. Zelfs als men een dag voor of na het eten van de kale inktzwam een paar glazen wijn nuttigt, kunnen er sterk aversieve effecten optreden, die soms tot ziekenhuisbezoek aanleiding geven, maar verder geen schade opleveren.<br />
<br />
==Misverstand==<br />
<br />
Een wijd verbreid misverstand doet zich voor over de geschubde inktzwam. Talrijke mensen beweren dat de geschubde inktzwam niet met alcohol gegeten zou mogen worden. Zelfs de Larousse gastronomique (p. 482) en Carluccio (p.195) gaan hierin mee. Geniet rustig van een geschubde inktzwam met een glas goede wijn. Een Pouilly fuissé bijvoorbeeld.<br />
<br />
==Culinair==<br />
<br />
De geschubde inktzwam is sappig en smaakt uitstekend als je ze jong plukt en spoedig na het plukken verwerkt. De hoed is liefst nog gesloten en er mag geen enkele zwartkleuring zichtbaar zijn. Een paar uur na het plukken kan die verkleuring al gaan optreden. Sommige inktzwamfanaten gaan op stap met een brander en een pannetje om de inktzwam ter plekke te kunnen consumeren.<br />
Deze paddestoel is moeilijk te conserveren. Als je ze droogt blijft er weinig smaak over. De kleine jonge exemplaren blijven misschien nog een dag goed in de koelkast. Er zijn mensen die de geschubde inktzwammen enkele dagen onder water bewaren, maar dit lijkt me niet ten goede komen aan de smaak. De paddestoel kan worden ingevroren, maar ontdooit dan als pap. Dit is geen bezwaar als je van plan was om de heerlijke gepureerde inktzwammensoep te bereiden. <br />
Sommigen vinden de steel te taai en gooien die weg, maar hij kan ook goed gegeten worden.<br />
Verse inktzwammen smaken uitstekend als ze gestoofd worden en papillotte. Rauwe inktzwammen doen het goed als salade, met wat olie, citroen en kruiden naar keuze. Inktzwammen kunnen gebakken worden in allerlei sausjes of met vlees of vis. Sommigen vinden stomen de beste oplossing om het delicate karakter van de paddestoel recht te doen.<br />
<br />
==Recepten==<br />
<br />
'''Geschubde inktzwammensoep'''<br />
<br />
Het favoriete recept van Hans van der Molen. Hij gooit de stelen weg, maar ze kunnen ook meegepureerd worden in de soep.<br />
<br />
* 500 g geschubde inktzwam<br />
* 0,7 l kippebouillon<br />
* 1 ui<br />
* 1 teentje knoflook<br />
* boter<br />
* zure room<br />
* gehakte peterselie<br />
* peper en zout <br />
<br />
Fruit de gehakte ui en voeg de hoeden van de inktzwam toe. Voeg de bouillon toe en laat 20 minuten zachtjes koken. Breng op smaak met zout en peper. Pureer de soep met een staafmixer.<br />
Dien de soep op met een flinke klont room in elk bord en bestrooi met peterselie.<br />
(Bron: Hans van der Molen)<br />
<br />
'''Geschubde inktzwam in folie'''<br />
<br />
Bij de bereiding en papillote stooft de paddestoel in zijn eigen sap. Met ham, boter en knoflook smaakt dat heerlijk, maar allerlei variaties zijn denkbaar. Vegetariërs zullen ook zonder ham smullen. Een voorgerecht voor 4 personen of een hoofdgerecht voor twee. <br />
<br />
* 8 inktzwammen<br />
* 8 dunne plakken gerookte ham<br />
* 50 g boter<br />
* 1 flinke teen knoflook<br />
* 5 tl broodkruim of paneermeel<br />
* 4 tl fijngehakte peterselie<br />
<br />
Kies jonge inktzwammen uit die wit en stevig zijn. Trek de stelen er af en gooi ze weg. Maak een vulling van de boter, de peterselie, het broodkruim en de knoflook met een beetje peper en zout. Goed kneden en een beetje in elke hoed stoppen. Rol de paddestoelen in een plak gerookte ham en pak ze in aluminiumfolie. Leg ze in een ovenschaal en zet ze een half uur in een warme oven (stand 5).<br />
(Bron: Mark Janssen, Handboek Paddestoelen)<br />
<br />
<br />
[[Bestand:Jonge inktzwammen.jpg|thumb|400px|inktzwammen met nog gesloten hoed]]<br />
<br />
'''Verzamelen: mei-november'''<br />
<br />
[[categorie:Mei]]<br />
[[categorie:Juni]]<br />
[[categorie:juli]]<br />
[[categorie:Augustus]]<br />
[[categorie:September]]<br />
[[categorie:Oktober]]<br />
[[categorie:November]]<br />
[[categorie:Paddenstoel]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Zevenblad&diff=1514Zevenblad2013-08-24T15:11:48Z<p>82.156.166.172: lijst fix</p>
<hr />
<div>Zevenblad (Aegopodium podagraria) is een vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). De plant groeit op beschaduwde plaatsen in heggen, tuinen, wegbermen en akkerranden op vochtige of bemeste grond. Vaak wordt de plant ook hanenpoot genoemd.<br />
<br />
De stengels zijn hol en gegroefd. Zevenblad wordt 60-90 cm hoog. De plant heeft kruipende, ondergrondse uitlopers (rizomen). De plant wordt beschouwd als een onkruid, omdat de wortelstok makkelijk afbreekt en het zodoende moeilijk te verwijderen is. Een beukenhaag kan een natuurlijke barrière vormen.<br />
<br />
De bladeren zijn onder aan de stengel zeventallig (vandaar de naam) en hebben drie blaadjes bovenaan en twee maal twee blaadjes onderaan het blad. Ze hebben een bladsteel met een buikige schede. Hoger aan de stengel zijn de bladeren vaak vijftallig.<br />
<br />
Zevenblad bloeit met een samengesteld scherm met twaalf tot twintig stralen zonder omwindsels. De bloeitijd is van mei tot augustus. De bloempjes zijn meestal wit, maar soms enigszins roze en hebben een doorsnede van 1 mm. Er zijn vijf kroonblaadjes met naar binnen gekrulde punten.<br />
<br />
Zevenblad draagt een eivormig, geribd vruchtje van 4 mm lang, waarvan de blijvende stijlen teruggeslagen zijn en de ribben maar weinig uitsteken. De vrucht is een tweedelige splitvrucht, waarvan de ronde deelvruchtjes maar één zaadje bevatten.<br />
<br />
Zevenblad bevat vitamine C, caroteen en kalium, calcium, magnesium, kiezelzuur. Zevenblad is eetbaar, de bladeren kunnen bereid worden als spinazie. Gedroogd smaakt het naar peterselie.<br />
<br />
In de volksgeneeskunde gebruikte men zevenblad bij de behandeling van jicht en reuma. De naam (podagra) verwijst daar ook naar. Omslagen van gekneusde bladeren van zevenblad werken pijnstillend op pijnlijke gewrichten.<br />
<br />
Recept:<br />
*2 handen zevenblad blaadjes<br />
*2-3 tenen knoflook<br />
*handje pijnboompitten of cashewnoten<br />
*olijfolie<br />
*beetje zout<br />
*stukje geraspte grano padano of andere lekkere kaas<br />
<br />
Maal het fijn in de blender of met een staafmixer. Lekker bij pasta of op een stokbroodje.<br />
<br />
*Jong blad > Sa, Gr, Sn<br />
'''Verzamelen: maart-november'''<br />
<br />
[[Categorie:Maart]]<br />
[[Categorie:April]]<br />
[[Categorie:Mei]]<br />
[[Categorie:Juni]]<br />
[[Categorie:Juli]]<br />
[[Categorie:Augustus]]<br />
[[Categorie:September]]<br />
[[Categorie:Oktober]]<br />
[[Categorie:November]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Grote_klis&diff=1345Grote klis2012-09-27T10:04:43Z<p>82.156.166.172: Verwijst door naar Klit</p>
<hr />
<div>#REDIRECT [[Klit]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Appel&diff=1087Appel2012-04-24T20:01:15Z<p>82.156.166.172: link naar wildplukwijzer</p>
<hr />
<div>De wilde appel (''Malus sylvestris'') is een is een kleine boom of struik. De hoogte kan 10 m bedragen, maar de plant is vaak kleiner. De wilde appel heeft een dichte, lage en koepelvormige kroon met dichte, kronkelende takken. De boomschors is grijsachtig bruin of donkerbruin. Vaak is deze gebarsten in rechthoekige stukjes. De twijgen zijn geribbeld en vaak gedoornd. De bovenkant is donkerpaars en de onderkant is bleekbruin. Er zitten kleine knoppen op met een lengte van 4 à 5 mm. Deze zijn donkerpaars en zijn bedekt met kleine haartjes.<br />
<br />
De wilde appel heeft eivormige bladeren met een afgeronde of wigvormige voet. De bladeren zijn toegespitste en gekarteld of gezaagd. Het blad is ongeveer 5 bij 3 cm. De bladsteel is gegroefd en dicht behaard. Het blad is aan de bovenzijde heldergroen en aan de onderkant bleek en donzig.<br />
<br />
De wilde appel heeft kleine bloemen met vijf witte kroonblaadjes met een roze waas. Er zijn veel gele meeldraden. De bloeiwijze is een schermvormige tros en zit aan de top van de korteloten. De vrucht (de appel) is bolvormig en groenachtig geel met witte spikkels. Soms hebben ze een rood blosje. De top en basis hebben een indeuking. Wilde appels zijn zuur, maar smaakvol.<br />
<br />
==Toepassing==<br />
===Vruchten===<br />
De appels kunnen verwerkt worden tot appelsap en appelstroop. Hoewel veel kleine appeltjes niet goed eetbaar zijn kan er bijvoorbeeld jam van worden gekookt of gelei gemaakt. Vroeger werd gegist sap van appels als geneesmiddel tegen brandwonden en verstuikingen gebruikt.<br />
<br />
===Hout===<br />
De wilde appel kan voor van alles worden gebruikt. Het hout kan worden gebruikt voor snijwerk en andere houtbewerking. Het hout is ook geschikt voor brandhout. Uit de wortels kan een stof worden gewonnen om wol geel te verven.<br />
<br />
<br/><big>[http://wildplukwijzer.nl/index.php?soort=appel zoek of meld een appelboom bij jou in de buurt op wildplukwijzer.nl!]</big></div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Den&diff=1077Den2012-04-10T16:58:28Z<p>82.156.166.172: </p>
<hr />
<div>De den is van de spar te onderscheiden doordat de naalden bij de den bij elkaar staan en bij de spar afzonderlijk. Ook heeft de den ronde en de spar platte, driehoekige of vierhoekige naalden. De naalden van de den staan twee aan twee. De grijsgroene naalden zijn gedraaid en kunnen tot 8 cm lang worden.<br />
<br />
==Soorten==<br />
===Grove den===<br />
De grove den (''Pinus sylvestris'') is een naaldboom. De naam is misleidend en zou pijnboom moeten zijn. De grove den kan 25 tot 35 m hoog worden en heeft een penwortel, waarmee ook uit grotere diepte water opgenomen kan worden. Jonge bomen hebben een kegelvormige kroon. Oudere bomen hebben een meer schermvormige kroon en een lange stam. De onderste takken zijn afgestorven en zitten deels nog aan de stam vast. De jonge bast aan de top van de boom is glad en grijsgeel van kleur. Op oudere leeftijd wordt er een ruwe plaatvormige schors gevormd. De plaatjes van de schors zijn vrij klein. De jonge kegels zijn groen en kleuren later donkergrijsbruin. De kegels kunnen tot <br />
8 cm lang worden en zitten twee aan twee of in groepjes aan kromme steeltjes.<br />
<br />
===Zeeden===<br />
De zeeden (''Pinus pinaster'') is een boom uit de dennenfamilie en heeft een hoogte van circa 30 meter. De kroon is piramidevormig. Bij oudere bomen is er een lange, kale en bochtige stam. De takken staan dan ook wat meer gespreid aan de top, die dan tamelijk plat is. De boomschors is bleekgrijs of roodachtig bruin en heeft diepe groeven. Later wordt de schors donkerder. De takken zijn rozekleurig of roodachtig bruin en zijn onbehaard, in tegenstelling tot sommige andere dennen. De knoppen zijn helder roodbruin. Ze zijn niet harsachtig en hebben franje aan de schubben. De zeeden heeft stevige, leerachtige naalden met een scherpe punt. De naalden groeien in paren en worden 15 tot 25 centimeter lang. De kegels zijn helder glanzend bruin en puntig. Ze worden tot 22 cm lang. De schubben dragen een naar boven gerichte stekel. De kegels blijven verscheidene jaren aan de boom zitten.<br />
<br />
==Toepassingen==<br />
De naalden en de binnenbast (cambium) zijn eetbaar. De dunne binnenbast is rijk aan vitamine C.<br />
<br />
===Dennenappels===<br />
'''Verzamelen: september-november'''<br />
<br />
De dennenappels kunnen verhit worden om zodoende de zaadjes eruit te laten komen (je kunt ze daarvoor bij het vuur leggen). Deze smaken rauw al goed, maar nog beter als ze worden geroosterd. De jongere dennenappels zijn gekookt net eetbaar. <br />
<br />
===Dennentopjes===<br />
'''Verzamelen: maart-mei'''<br />
<br />
Van de jonge dennentopjes kan een overheerlijke gelei of siroop worden getrokken. Douglasspar geeft een mooie gelei.<br />
<br />
===Naalden===<br />
'''Verzamelen: hele jaar door'''<br />
<br />
Van de naalden kan thee getrokken worden.<br />
<br />
==Recepten==<br />
===Dennentopjesgelei===<br />
<br />
'''Recept van Paul Doucet''':<br />
<br />
400 gr Douglasspar topjes<br />
400 gr suiker<br />
1 zakje LM pectine<br />
<br />
Hak de spruiten grof. Doe ze in een pan en overgiet ze met net voldoende kokend water. Breng het mengsel weer aan de kook en haal het dan van het vuur. Giet af door een vergiet en vang het kookvocht op.<br />
Overgiet de suiker met 100 ml van het kookvocht. Roer even en meng dan de spruiten er doorheen. Zet een nacht weg. Zet 500 ml van het kookvocht apart en meng de rest met de spruiten en meng goed.<br />
Laat het gevormde sap door een doek uitlekken en wring de spruiten stevig uit.<br />
Doe de spruiten terug in de pan en overgiet met de achtergehouden 500 ml kookvocht. Breng aan de kook en even tegen de kook aan staan. Laat afkoelen en zeef hierna de spruiten. Wring er zoveel mogelijk vocht uit.<br />
Neem 200 ml van het afgekoelde sap en strooi, al roerend, door een droge zeef de pectine er bij. Doe al het vocht in een pan na het aangelengd te hebben tot 900 ml. Als het meer is, pas dan de hoeveelheid pectine aan. Breng eventueel op smaak met citroen. Breng aan de kook en laat 2 minuutjes doorkoken. Direct in potjes doen.<br />
<br />
Nog een recept: '''Dennentopjes met grapefruit'''<br />
<br />
200 g dennentopjes<br />
2 takjes tijm<br />
1 l appelsap<br />
500 g geleisuiker<br />
400 ml vers geperst grapefruitsap<br />
sap van 2 citroenen (80 ml) <br />
<br />
Breng de gewassen dennentopjes en tijmtakjes met het appelsap aan de kook. Laten afkoelen en 12 uur laten staan.<br />
Weer opkoken en 10 minuten tegen de kook aan laten trekken. Passeer vervolgens door een zeef met daarin een kaasdoek. Kook indien nodig in tot 800 ml. Laat afkoelen en meng met de overige ingrediënten. Kook zoals op de verpakking staat 4 minuten en doe heet in schoongemaakte weckpotten. <br />
<br />
===Dennentopjesazijn===<br />
<br />
200 gr dennentopjes<br />
750 ml rijstazijn<br />
6 jeneverbessen gekneusd<br />
10 peperkorrels<br />
Breng de azijn aan de kook met de kruiderij en giet kokend heet over de dennentopjes. Laat een nacht staan. Doe door een doek en wring goed uit.<br />
<br />
===Dennentopjesmosterd===<br />
<br />
60 gr mosterdpoeder<br />
150 ml witte wijnazijn <br />
100 gr dennentopjes van de stelen afgehaald<br />
1 à 2 eetlepels volkorenmeel (roggemeel!)<br />
20? gr honing<br />
1 theel. zeezout<br />
Doe dan alle ingrediënten in een mixer en maal tot een niet al te fijne pasta. In steriele potjes doen. 1 week laten trekken op een koele plaats. Na het aanbreken 3 maanden houdbaar?<br />
<br />
===Dennentopjessiroop===<br />
1 l water<br />
2 kg suiker<br />
2 schijven citroen<br />
600 gr dennentopjes<br />
<br />
Kook het water met de suiker en citroen op. Doe de dennentopjes in potten. Zeef de vloeistof en laat afkoelen. Dan bij de dennentopjes doen en 14 dagen in de zon laten trekken. Zeven en koel bewaren. <br />
<br />
Kun je niet zo lang wachten giet dan de kokende suikerstroop bij de dennentopjes en laat afkoelen.<br />
<br />
==Overige toepassingen==<br />
Twijgen en dennenkegels vormen goed aanmaakmateriaal. De as van de kegels is ideaal voor bakken van brood en om wortels en knollen in te poffen. Dennenbomen leveren stevig, harshoudend hout, maar het hout brandt vlug weg. De boom is een belangrijke leverancier van hars en houtteer. De wortels die net onder de oppervlakte liggen, of zelfs er net boven, zijn geschikt voor bindwerk.<br />
<br />
<br />
<br />
[[Categorie:Hele jaar]]<br />
<br />
[[Categorie:Maart]]<br />
[[Categorie:April]]<br />
[[Categorie:Mei]]<br />
<br />
[[Categorie:September]]<br />
[[Categorie:Oktober]]<br />
[[Categorie:November]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Krentenboom&diff=1073Krentenboom2012-04-02T20:23:51Z<p>82.156.166.172: Verwijst door naar Krentenboompje</p>
<hr />
<div>#REDIRECT [[Krentenboompje]]</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Zeewier&diff=1050Zeewier2012-03-22T12:52:24Z<p>82.156.166.172: </p>
<hr />
<div>[[Bestand:Zeesla.jpg|thumb|400px|right|Zeesla]]Zeewier is een losse aanduiding van groepen algen die in zee leven. Doorgaans wordt daarbij gedoeld op meercellige, relatief grote (macroscopische) wieren die aan rotsen gehecht zijn. Zeewieren vinden we onder de groenalgen (Chlorophyta), de roodalgen (Rhodoplantae) en de bruinalgen (Phaeophyta).<br />
<br />
<br />
==Zeewier het eten van de toekomst==<br />
<br />
Zeewier is de oudst eetbare "plant" op aarde. Groeit met name op rotskusten. Omdat het geen wortelstelsel heeft "klampt" het zich vast aan stenen, schelpen, touwen etc. Vandaaruit halen ze voedsel uit het water om te groeien. Zeewier is een bijzonder organisme, het is geen plant maar ook geen dier.<br />
Zeewieren groeien op verschillende dieptes, afhankelijk van de soort. Er zijn:<br />
* Roodwieren: Dulse, Gracilaria<br />
* Groenwieren: Zeesla, Wakame<br />
* Bruinwieren: Kombu, Zeespagetti<br />
* Blauw of Purperwieren: Nori<br />
<br />
Wat is er nu zo bijzonder aan zeewier?<br />
Er zit een schakering aan voedingstoffen in die essentieel voor ons zijn. Het zit van NATURE bomvol eiwitten, vitaminen, mineralen, sporenelementen en antioxidanten. Het is het meest duurzame gewas. Eenvoudigweg omdat het kweken van zeewier bijna geen schade aan het milieu toebrengt. Er is geen kunstmest nodig en er hoeven geen gebieden in zee ontgonnen te worden. Het groeit snel en weelderig. Veel landen kunnen hun eigen zeewier boerderij opzetten en beheren en daarmee alle bewoners van een rijke voeding en met name een goede eiwitbron voorzien.<br />
En het is lekker. Daarom zal zeewier steeds meer gegeten worden. Niet alleen in restaurants maar ook thuis.<br />
<br />
Maar voor het zover is, wat kan je er eigenlijk mee. Als je het eten van zeewier ontdekt dan raak je niet snel uitgekeken. Het verveelt namelijk nooit. Er zijn zoveel toepassingen, bereidingen en combinaties mogelijk. Ikzelf ben na 20 jaar nog steeds niet klaar met ontdekken, laat staan dat het me verveelt. Zeewier daagt uit, wil uit de tent gelokt worden, is puur, zilt en nat. En houdt ervan om verleid te worden.<br />
<br />
Zeesla kan makkelijk gevonden worden in en langs de Oosterschelde. Het mooiste en meest verse is natuurlijk het wier wat je zelf van de stenen snijdt. Aangespoeld weet je eigenlijk niet waar het vandaan komt, hoe lang het al in zee drijft op zoek naar houvast.<br />
Hier helpen je zintuigen uitstekend, kleur, geur en smaak vertellen je snel hoe laat het is. Ik weet niet of zeewater alleen een goede conservator is. Zeewier is gevoelig voor licht, temperatuur en golfstromen deze hebben allemaal invloed op de kwaliteit, smaak en textuur.<br />
<br />
Verzamelen vanaf april tot oktober<br />
<br />
Tekst en foto’s Agnes van Dijk</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Zeewier&diff=1048Zeewier2012-03-22T12:11:38Z<p>82.156.166.172: </p>
<hr />
<div>[[Bestand:Zeesla.jpg|thumb|400px|right|Zeesla]]Zeewier is een losse aanduiding van groepen algen die in zee leven. Doorgaans wordt daarbij gedoeld op meercellige, relatief grote (macroscopische) wieren die aan rotsen gehecht zijn. Zeewieren vinden we onder de groenalgen (Chlorophyta), de roodalgen (Rhodoplantae) en de bruinalgen (Phaeophyta).<br />
<br />
<br />
==Zeewier het eten van de toekomst==<br />
<br />
Zeewier is de oudst eetbare "plant" op aarde. Groeit met name op rotskusten. Omdat het geen wortelstelsel heeft "klampt" het zich vast aan stenen, schelpen, touwen etc. Vandaaruit halen ze voedsel uit het water om te groeien. Zeewier is een bijzonder organisme, het is geen plant maar ook geen dier.<br />
Zeewieren groeien op verschillende dieptes, afhankelijk van de soort. Er zijn:<br />
* Roodwieren: Dulse, Gracilaria.<br />
* Groenwieren: Zeesla, Wakame.<br />
* Bruinwieren: Kombu, Zeespagetti<br />
* Blauw of Purperwieren: Nori<br />
<br />
Wat is er nu zo bijzonder aan zeewier?<br />
Er zit een schakering aan voedingstoffen in die essentieel voor ons zijn. Het zit van NATURE bomvol eiwitten, vitaminen, mineralen, sporenelementen en antioxidanten. Het is het meest duurzame gewas. Eenvoudigweg omdat het kweken van zeewier bijna geen schade aan het milieu toebrengt. Er is geen kunstmest nodig en er hoeven geen gebieden in zee ontgonnen te worden. Het groeit snel en weelderig. Veel landen kunnen hun eigen zeewier boerderij opzetten en beheren en daarmee alle bewoners van een rijke voeding en met name een goede eiwitbron voorzien.<br />
En het is lekker. Daarom zal zeewier steeds meer gegeten worden. Niet alleen in restaurants maar ook thuis.<br />
<br />
Maar voor het zover is, wat kan je er eigenlijk mee. Als je het eten van zeewier ontdekt dan raak je niet snel uitgekeken. Het verveelt namelijk nooit. Er zijn zoveel toepassingen, bereidingen en combinaties mogelijk. Ikzelf ben na 20 jaar nog steeds niet klaar met ontdekken, laat staan dat het me verveelt. Zeewier daagt uit, wil uit de tent gelokt worden, is puur, zilt en nat. En houdt ervan om verleid te worden.<br />
<br />
Zeesla kan makkelijk gevonden worden in en langs de Oosterschelde. Het mooiste en meest verse is natuurlijk het wier wat je zelf van de stenen snijdt. Aangespoeld weet je eigenlijk niet waar het vandaan komt, hoe lang het al in zee drijft op zoek naar houvast.<br />
Hier helpen je zintuigen uitstekend, kleur, geur en smaak vertellen je snel hoe laat het is. Ik weet niet of zeewater alleen een goede conservator is. Zeewier is gevoelig voor licht, temperatuur en golfstromen deze hebben allemaal invloed op de kwaliteit, smaak en textuur.<br />
<br />
Verzamelen vanaf april tot oktober<br />
<br />
Tekst en foto’s Agnes van Dijk</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Zeewier&diff=1047Zeewier2012-03-22T11:44:06Z<p>82.156.166.172: /* Zeewier het eten van de toekomst */</p>
<hr />
<div>[[Bestand:Zeesla.jpg|thumb|400px|right|Zeesla]]Zeewier is een losse aanduiding van groepen algen die in zee leven. Doorgaans wordt daarbij gedoeld op meercellige, relatief grote (macroscopische) wieren die aan rotsen gehecht zijn. Zeewieren vinden we onder de groenalgen (Chlorophyta), de roodalgen (Rhodoplantae) en de bruinalgen (Phaeophyta).<br />
<br />
<br />
==Zeewier het eten van de toekomst==<br />
<br />
Zeewier is de oudst eetbare "plant" op aarde. Groeit met name op rotskusten. Omdat het geen wortelstelsel heeft "klampt" het zich vast aan stenen, schelpen, touwen etc. Vandaaruit halen ze voedsel uit het water om te groeien. Zeewier is een bijzonder organisme, het is geen plant maar ook geen dier.<br />
Zeewieren groeien op verschillende dieptes, afhankelijk van de soort. Er zijn:<br />
Roodwieren: Dulse, Gracilaria.<br />
Groenwieren: Zeesla, Wakame.<br />
Bruinwieren: Kombu, Zeespagetti<br />
Blauw of Purperwieren: Nori<br />
<br />
Wat is er nu zo bijzonder aan zeewier?<br />
Er zit een schakering aan voedingstoffen in die essentieel voor ons zijn. Het zit van NATURE bomvol eiwitten, vitaminen, mineralen, sporenelementen en antioxidanten. Het is het meest duurzame gewas. Eenvoudigweg omdat het kweken van zeewier bijna geen schade aan het milieu toebrengt. Er is geen kunstmest nodig en er hoeven geen gebieden in zee ontgonnen te worden. Het groeit snel en weelderig. Veel landen kunnen hun eigen zeewier boerderij opzetten en beheren en daarmee alle bewoners van een rijke voeding en met name een goede eiwitbron voorzien.<br />
En het is lekker. Daarom zal zeewier steeds meer gegeten worden. Niet alleen in restaurants maar ook thuis.<br />
<br />
Maar voor het zover is, wat kan je er eigenlijk mee. Als je het eten van zeewier ontdekt dan raak je niet snel uitgekeken. Het verveelt namelijk nooit. Er zijn zoveel toepassingen, bereidingen en combinaties mogelijk. Ikzelf ben na 20 jaar nog steeds niet klaar met ontdekken, laat staan dat het me verveelt. Zeewier daagt uit, wil uit de tent gelokt worden, is puur, zilt en nat. En houdt ervan om verleid te worden.<br />
<br />
Zeesla kan makkelijk gevonden worden in en langs de Oosterschelde. Het mooiste en meest verse is natuurlijk het wier wat je zelf van de stenen snijdt. Aangespoeld weet je eigenlijk niet waar het vandaan komt, hoe lang het al in zee drijft op zoek naar houvast.<br />
Hier helpen je zintuigen uitstekend, kleur, geur en smaak vertellen je snel hoe laat het is. Ik weet niet of zeewater alleen een goede conservator is. Zeewier is gevoelig voor licht, temperatuur en golfstromen deze hebben allemaal invloed op de kwaliteit, smaak en textuur.<br />
<br />
Verzamelen vanaf april tot oktober<br />
<br />
Tekst en foto’s Agnes van Dijk</div>82.156.166.172https://oogstenzonderzaaien.nl/w/index.php?title=Zeewier&diff=1046Zeewier2012-03-22T11:40:43Z<p>82.156.166.172: </p>
<hr />
<div>[[Bestand:Zeesla.jpg|thumb|400px|right|Zeesla]]Zeewier is een losse aanduiding van groepen algen die in zee leven. Doorgaans wordt daarbij gedoeld op meercellige, relatief grote (macroscopische) wieren die aan rotsen gehecht zijn. Zeewieren vinden we onder de groenalgen (Chlorophyta), de roodalgen (Rhodoplantae) en de bruinalgen (Phaeophyta).<br />
<br />
<br />
==Zeewier het eten van de toekomst==<br />
<br />
Zeewier is de oudst eetbare "plant" op aarde. Groeit met name op rotskusten. Omdat het geen wortelstelsel heeft "klampt" het zich vast aan stenen, schelpen, touwen etc. Vandaaruit halen ze voedsel uit het water om te groeien. Zeewier is een bijzonder organisme, het is geen plant maar ook geen dier.<br />
Zeewieren groeien op verschillende dieptes, afhankelijk van de soort. Er zijn:<br />
Roodwieren: Dulse, Gracilaria.<br />
Groenwieren: Zeesla, Wakame.<br />
Bruinwieren: Kombu, Zeespagetti<br />
Blauw of Purperwieren: Nori<br />
<br />
Wat is er nu zo bijzonder aan zeewier?<br />
Er zit een schakering aan voedingstoffen in die essentieel voor ons zijn. Het zit van NATURE bomvol eiwitten, vitaminen, mineralen, sporenelementen en antioxidanten. Het is het meest duurzame gewas. Eenvoudigweg omdat het kweken van zeewier bijna geen schade aan het milieu toebrengt. Er is geen kunstmest nodig en er hoeven geen gebieden in zee ontgonnen te worden. Het groeit snel en weelderig. Veel landen kunnen hun eigen zeewier boerderij opzetten en beheren en daarmee alle bewoners van een rijke voeding en met name een goede eiwitbron voorzien.<br />
En het is lekker. Daarom zal zeewier steeds meer gegeten worden. Niet alleen in restaurants maar ook thuis.<br />
<br />
Maar voor het zover is, wat kan je er eigenlijk mee. Als je het eten van zeewier ontdekt dan raak je niet snel uitgekeken. Het verveelt namelijk nooit. Er zijn zoveel toepassingen, bereidingen en combinaties mogelijk. Ikzelf ben na 20 jaar nog steeds niet klaar met ontdekken, laat staan dat het me verveelt. Zeewier daagt uit, wil uit de tent gelokt worden, is puur, zilt en nat. En houdt ervan om verleid te worden.<br />
<br />
Zeesla kan makkelijk gevonden worden in en langs de Oosterschelde. Het mooiste en meest verse is natuurlijk het wier wat je zelf van de stenen snijdt. Aangespoeld weet je eigenlijk niet waar het vandaan komt, hoe lang het al in zee drijft op zoek naar houvast.<br />
Hier helpen je zintuigen uitstekend, kleur, geur en smaak vertellen je snel hoe laat het is. Ik weet niet of zeewater alleen een goede conservator is. Zeewier is gevoelig voor licht, temperatuur en golfstromen deze hebben allemaal invloed op de kwaliteit, smaak en textuur.<br />
<br />
Verzamelen vanaf april tot oktober<br />
<br />
Tekst en foto’s Agnes van Dijk.</div>82.156.166.172